کد مطلب:153751 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:245
ابراهیم فدای حسین
ابن عباس گوید: خدمت رسول خدا (ص) بودم. حسین علیه السلام روی زانوی راست پیامبر و ابراهیم پسر پیامبر روی زانوی چپ حضرت نشسته بودند، پیامبر گاهی حسین را می بوسید و گاهی ابراهیم را كه حالت وحی بر پیامبر دست داد پس از آن كه حالت پیامبر عادی شد فرمود: جبرئیل از طرف پروردگار بر من فرود آمد و سلام پروردگارم را ابلاغ كرد و گفت: خدا می فرماید: این دو فرزند را برای شما باقی نمی گذارم باید یكی را فدای دیگری نمائی پیامبر به ابراهیم نظر كرد و گریست. سپس فرمود: اگر ابراهیم بمیرد فقط من محزون می شوم، اما اگر حسین بمیرد فاطمه محزون می شود و پدرش علی پسرعمویم اندوهناك می گردد و من نیز متأثر می شوم، و من اندوه خود را بر حزن فاطمه و علی ترجیح
می دهم، جبرئیل! ابراهیم قبض روح گردد، ابراهیم را فدای حسین كردم ابراهیم پس از سه روز بیماری وفات كرد، رسول خدا (ص) هر گاه حسین را می دید او را به سینه می چسبانید و می بوسید و لبان حسین را می مكید و می فرمود: قربان كسی كه ابراهیم را فدای او كردم [1] .
می دهم، جبرئیل! ابراهیم قبض روح گردد، ابراهیم را فدای حسین كردم ابراهیم پس از سه روز بیماری وفات كرد، رسول خدا (ص) هر گاه حسین را می دید او را به سینه می چسبانید و می بوسید و لبان حسین را می مكید و می فرمود: قربان كسی كه ابراهیم را فدای او كردم [1] .
[1] حياة الحسين ج 1/ص 95 - نفس المهموم ص 25.